czy oddział przedsiębiorcy zagranicznego może zawierać umowy

W sytuacji gdy ma miejsce zakup towarów w Polsce od zagranicznego kontrahenta przez nievatowca, nie mówimy o wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów. Jednakże gdy transakcja jest poniżej ustawowego limitu – 50 000 zł w ciągu roku – określonego przez ustawodawcę, nievatowiec nie ma konieczności rozliczenia jej w ramach WNT, bowiem zgodnie z przepisami WNT nie występuje. Jak widać, świadczenie usług związanych z nieruchomościami jest uwarunkowane nie tylko samym położeniem nieruchomości, lecz także specyfiką usługi. W związku z tym należy pamiętać, że przy kwalifikowaniu usługi do usług związanych z nieruchomościami należy wziąć pod uwagę warunki, jakie musi spełnić, aby za takową Spółka zagraniczna chcąc zostać prawidłowo zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce musi zgromadzić odpowiednie dokumenty wymagane przez urząd skarbowy. Zgodnie ze stanowiskiem organu dokumenty obcojęzyczne powinny być przetłumaczone przez tłumacza przysięgłego na język polski. 1) Formularz NIP-2. Jedna z wiodących grup konsultingowych w Polsce. Umowa agencyjna z zagranicznym agentem – skutki podatkowe. REKLAMA. Realizując umowę agencyjną z kontrahentem zagranicznym należy mieć na uwadze ryzyko podatkowe związane z możliwością rozpoznania po stronie polskiego przedsiębiorcy zakładu zagranicznego. W takiej sytuacji istnieje Czy oddział firmy ma prawo złożyć ofertę w postępowaniu o zamówienie? Oddział nie może złożyć oferty w postępowaniu o udzielenie zamówienia publicznego. Chyba, że jest to oddział przedsiębiorcy zagranicznego, który posiada pewien stopień samodzielności, jednak zawsze będzie on działał w imieniu przedsiębiorcy zagranicznego. Frauen Aus Polen Suchen Deutschen Mann. Aby odpowiedzieć na pytanie czy od wynagrodzenia otrzymanego z tytułu umowy o pracę zawartej z zagranicznym pracodawcą jest obowiązek płacić składki ZUS należy rozważyć dwie sytuacje – odpowiedź będzie inna w zależności od tego czy pracodawca jest przedsiębiorcą z Unii Europejskiej czy też spoza UE. Pracodawca z kraju UE, zatrudniający pracownika w celu wykonywania przez niego pracy na terytorium Polski, musi zarejestrować się jako płatnik polskiego ubezpieczenia w ZUS i płacić składki na ubezpieczenie społeczne za zatrudnianego pracownika. Jako płatnik dokonuje zgłoszenia do wyspecjalizowanego I Oddziału ZUS w Warszawie. Zgłoszenie powinno być poprzedzone uzyskaniem numeru NIP przez pracodawcę. Zgłoszenia w ZUS należy dokonać w ciągu 7 dni od dnia zatrudnienia pracownika, mającego wykonywać pracę na terytorium Polski. Zgłoszenia dokonuje się na formularzu ZUS ZPA – w przypadku pracodawców będącymi osobami prawnymi lub ZUS ZFA – w przypadku pracodawców będących osobami fizycznymi. Po dokonaniu rejestracji płatnika pracodawca zagraniczny musi dokonać zgłoszenia imiennego swojego pracownika (formularz ZUS ZUA). Pracodawca zagraniczny działa jak pracodawca polski i do 15 dnia każdego miesiąca musi przesyłać do ZUS deklaracje rozliczeniowe za miesiąc poprzedni oraz wpłacać kwoty składek, obliczanych tak samo jak przy zatrudnianiu przez pracodawców polskich, zgodnie z polskim prawem ubezpieczeń społecznych. Również w tym przypadku obowiązuje zasada, że składki na ubezpieczenie społeczne, zdrowotne i składki na Fundusz Pracy przekazuje się na trzy odrębne rachunki bankowe. Ponieważ wymienione obowiązki mogłyby zniechęcić pracodawcę z UE (bariera językowa, przelewy zagraniczne), istnieje możliwość przerzucenia ich na pracownika zatrudnionego przez przedsiębiorcę zagranicznego. Pracodawca może zawrzeć z pracownikiem mającym wykonywać pracę na terytorium Polski umowę, na podstawie której obowiązki płatnika zostaną przerzucone na tego pracownika. Umowa może przewidywać dodatkowe wynagrodzenie dla pracownika z tytułu wykonywania wymienionych obowiązków. Dla bezpieczeństwa obydwu stron umowa taka powinna również zawierać postanowienia dotyczące zasad jej wypowiadania i rozwiązywania. W razie rozwiązania takiej umowy pracownik musi poinformować o tym ZUS. Nie ma przeszkód, aby postanowienia obejmujące wykonywanie przez pracownika obowiązków płatnika znalazły się w samej umowie o pracę. W razie zawarcia takiej umowy zgłoszenia płatnika dokonuje pracownik w oddziale ZUS, właściwym ze względu na jego miejsce zamieszkania (a nie w I Oddziale ZUS w Warszawie). Na pracowniku ciążą wówczas również obowiązki składania deklaracji miesięcznych oraz comiesięcznej zapłaty składek na ubezpieczenie. W razie zawarcia umowy o pracę z pracodawcą spoza UE niemającym w Polsce siedziby ani oddziału pracodawca taki nie ma obowiązku opłacania składek na ubezpieczenie społeczne za pracownika wykonującego pracę na terytorium Polski. Obowiązku takiego nie ma również pracownik, choć może on ubezpieczyć się dobrowolnie. Organy podatkowe cały czas stoją na stanowisku, że przedsiębiorca zagraniczny prowadzący w Polsce działalność w formie oddziału musi mieć dwa numery NIP. Jeden dla siebie (do celów rozliczania – jako podatnik - VAT i CIT) a drugi dla oddziału (do celów rozliczania – jako płatnik - PIT i składek ZUS). Inne zdanie prezentowane jest w niektórych orzeczeniach sądów administracyjnych. Dostawa towarów między oddziałem a siedzibą spółki - rozliczenie VAT. Spółka działająca w branży paliwowej, z siedzibą w Czechach, utworzyła w Polsce oddział zarejestrowany dla potrzeb VAT. Oddział dokonał zakupu urządzeń, które po zakończeniu prowadzonej w Polsce inwestycji zostaną przewiezione do Czech do siedziby spółki, która uiści za nie ustaloną opłatę. Czy można uznać, że taka transakcja stanowi w Polsce WDT i polski oddział może do niej zastosować stawkę VAT 0%? Najnowszy wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-812/10 (Danske Bank) po raz kolejny potwierdza, że orzecznictwo tego Trybunału jest jedną z istotnych przyczyn niskiej efektywności fiskalnej oraz nadmiernego wzrostu kwot zwrotów tego podatku – pisze prof. Witold Modzelewski. 31 stycznia 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny wydał korzystny dla podatników wyrok (sygn. akt II FSK 509/18) dotyczący Numeru Identyfikacji Podatkowej, którym powinny się posługiwać polskie oddziały przedsiębiorców zagranicznych. W ustnym uzasadnieniu do wyroku Sąd wskazał, że oddział zagranicznego podmiotu w Polsce nie jest zobowiązany do identyfikowania się odrębnym od spółki macierzystej Numerem Identyfikacji Podatkowej w celu pełnienia funkcji płatnika. Przedsiębiorcy zagraniczni chcący rozpocząć działalność gospodarczą w Polsce często zastanawiają się nad wyborem formy swojej nowej działalności. Mają do wyboru założenie oddziału swojego przedsiębiorstwa bądź też utworzenie osobnego podmiotu (np. nowej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością). W niniejszym artykule skupimy się na pierwszym z wyżej wymienionych rozwiązań i wyjaśnimy w jaki sposób utworzyć oddział spółki zagranicznej w spółki zagranicznej w Polsce – status prawnyW pierwszej kolejności zaznaczyć należy, że oddział spółki zagranicznej nie posiada osobowości prawnej. Jest co prawda wyodrębnioną organizacyjnie jednostką, lecz w dalszym ciągu stanowi jedynie część przedsiębiorcy zagranicznego. Oznacza to, że za zobowiązania oddziału odpowiada przedsiębiorca zagraniczny. Zasadniczo oddział nie posiada również zdolności sądowej, co oznacza to, że nie może być stroną postępowania sądowego. Stroną ewentualnego stroną procesu (powodem lub pozwanym) będzie zatem przedsiębiorca zagraniczny. Nie dotyczy to jednak spraw pracowniczych. W przypadku sporu sądowego pomiędzy oddziałem przedsiębiorcy zagranicznego a jego pracownikiem (byłym lub obecnym), stroną postępowania będzie zawsze oddział spółki założyć oddział spółki zagranicznej w Polsce?Przedsiębiorcy z obszaru Unii Europejskiej mogą założyć oddział swojej firmy w Polsce praktycznie bez żadnych ograniczeń. Przedsiębiorcy z państw spoza UE mogą założyć oddział w Polsce na zasadzie wzajemności. Oznacza to, że możliwość założenia oddziału jest uzależniona od tego, czy umowy międzynarodowe zapewniają polskim przedsiębiorcom podobnie uprawnienia za granicą. Przykładowo założenie oddziału spółki amerykańskiej na terenie Rzeczpospolitej Polskiej jest możliwe w oparciu o ratyfikowaną umowę międzynarodową – Traktat o stosunkach handlowych i gospodarczych pomiędzy Polską a USA z 21 marca 1990 oddziału w Polsce wymaga nadto: podjęcia odpowiedniej decyzji przez przedsiębiorcę zagranicznego (np. uchwały właściwego organu spółki jak choćby zarządu lub rady dyrektorów); złożenia wniosku o wpis oddziału do polskiego rejestru handlowego (KRS); jeśli przedsiębiorca zagraniczny działa na podstawie umowy spółki aktu założycielskiego, umowy lub statutu i/lub wpisu do krajowego rejestru handlowego, należy złożyć uwierzytelnione odpisy takich dokumentów wraz z ich tłumaczeniem przysięgłym na język polski – razem z wnioskiem o wpis oddziału do polskiego oddział spółki zagranicznej powinien posiadać tytuł prawny do swojej siedziby w Polsce (np. umowę najmu). Nie ma prawnych przeszkód aby było to biuro pamiętać, że przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach swojego oddziału dopiero po uzyskaniu wpisu oddziału do oddziałuPrzedsiębiorca tworzący oddział spółki zagranicznej w Polsce jest obowiązany ustanowić w oddziale osobę upoważnioną do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego (reprezentanta oddziału). Reprezentant działa w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy w związku z działalnością ma żadnych szczególnych wymogów co do tego kto może być reprezentantem. W szczególności nie musi to być polski obywatel ani pracownik oddziału. Nie istnieje również wymóg, aby była to osoba władająca językiem polskim. Możliwe jest ustanowienie więcej niż jednego reprezentanta może zostać w każdej chwili odwołany przez przedsiębiorcę zagranicznego. Zarówno powołanie jak i odwołanie reprezentanta powinno nastąpić w formie spółki zagranicznej w Polsce po rejestracji w KRSPo wpisie oddziału do polskiego rejestru handlowego należy dopełnić jeszcze kilku formalności. Najważniejsze z nich to: zgłoszenie przedsiębiorcy zagranicznego do urzędu skarbowego – po zgłoszeniu urząd skarbowy nada przedsiębiorcy zagranicznemu osobny numer identyfikacji podatkowej (NIP); zgłoszenie oddziału do urzędu skarbowego – jeśli oddział będzie zatrudniał pracowników, musi wystąpić o osobny numer NIP na potrzeby realizacji obowiązków płatnika składek na ubezpieczenie społeczne i zaliczek na podatek dochodowy; rejestracja jako płatnika podatku VAT – jeśli oddział będzie wykonywał czynności opodatkowane tym podatkiem (przy czym rejestracji podlega przedsiębiorca zagraniczny, a nie oddział).Wszystkie powyższe zgłoszenia należy składać na urzędowych formularzach, dostarczanych przez polską administrację oddziału – podstawowe aspektyDziałalność gospodarcza oddziału może obejmować wyłącznie działalność, którą przedsiębiorca zagraniczny prowadzi w kraju swojej rejestracji. Stanowi to dość istotne ograniczenie w porównaniu z założeniem nowej spółki z gdyż działalność takiej spółki może być prowadzona w każdym prawnie dopuszczalnym jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) od dochodów osiąganych na terytorium Polski. Oddział jest także płatnikiem podatku VAT. Jeśli oddział zatrudnia pracowników, jest nadto płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczek na podatek dochodowy za swoich spółki zagranicznej w Polsce jest także zobowiązany do prowadzenia oddzielnej księgowości w języku polskim oraz zgodnie z polskimi przepisami o oddziału powinna zawierać oryginalną nazwę przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski formą prawną oraz dodatkowym oznaczeniem: „oddział w Polsce”.PodsumowanieJak widać, działalność oddziału spółki zagranicznej w Polsce wiąże się z pewną specyfiką. Dla ułatwienia, poniżej przedstawiamy kilka najważniejszych różnic pomiędzy prowadzeniem działalności w formie oddziału oraz spółki z ograniczoną odpowiedzialnością: Oddział spółki zagranicznejSpółka z ograniczoną odpowiedzialnością (spółka-córka) Osobowość prawnaNIETAK Wymagany udział notariusza przy rejestracji NIETAK Zakres prowadzonej działalności Tożsamy z zakresem działalności spółki-matkiDowolny w granicach prawnie dopuszczalnych (wynikający w umowie spółki) Kapitał zakładowy (minimalny)NIE DOTYCZY5000 PLN Majątek podmiotu Część majątku spółki-matkiOdrębny od majątku spółki-matkiFirma Oryginalna nazwa przedsiębiorcy zagranicznego wraz z przetłumaczoną na język polski formą prawną oraz dopiskiem: „oddział w Polsce”.Dowolna, z oznaczeniem: „spółka z ograniczoną odpowiedzialnością”OrganyBRAKZarządZgromadzenie wspólników(zasadniczo fakultatywnie) Rada nadzorczaPlanujesz otworzenie oddziału swojego przedsiębiorstwa na terytorium Polski i potrzebujesz wsparcia w przeprowadzeniu całego procesu? Nasi specjaliści posiadają wieloletnie doświadczenie we współpracy z przedsiębiorcami zagranicznymi, w tym w tworzeniu oddziałów zagranicznych przedsiębiorstw. Zapraszamy do kontaktu. Jak rozumieć prowadzenie działalności za granicą za pośrednictwem zakładu? Stała placówka, czyli co? Za pośrednictwem, czyli jak? Aby uznać, że polski przedsiębiorca posiada zakład w innym państwie, a zatem ma obowiązek rozliczyć się z zagranicznych dochodów w Polsce, nie jest wymagane zarejestrowanie działalności gospodarczej w tym kraju. Temat rozliczania zagranicznych dochodów został poruszony w artykule: Kiedy trzeba rozliczyć w Polsce dochody z działalności gospodarczej za granicą? Jak rozumieć prowadzenie działalności za granicą za pośrednictwem zakładu? Definicje zakładu zagranicznego zawiera każda umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (UPO), jaką Polska ma podpisaną z danym państwem (ich wykaz można znaleźć na stronie rządowej Mimo że każda umowa może zawierać odrębne regulacje, do których należy się stosować, to można spotkać się z podobną definicją zakładu w paru umowach UPO, polskiej ustawie o PIT. W świetle powyższego, zasadniczo, jako zakład za granicą można rozumieć: stałą placówkę, poprzez którą przedsiębiorca wykonuje całkowicie lub częściowo działalność za granicą, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat, siedzibę zarządu, miejsce wydobywania bogactw naturalnych, plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone za granicą przez określony czas wskazany w konkretnej umowie UPO (w większości umów musi to być dłużej niż 12 miesięcy), osobę, która w imieniu i na rzecz przedsiębiorcy działa za granicą, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje. W umowach również są zapisy stwierdzające, co nie będzie zakładem. W większości umów określenie “zakład” nie odnosi się do np.: użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania lub dostawy towarów należących do przedsiębiorstwa, utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa; utrzymywania zapasów towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub wydawania, utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu towarów albo w celu zbierania informacji dla przedsiębiorstwa, utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym. Powyższe oznacza, że jeśli przedsiębiorca prowadzi część działalności za granicą, gdzie realizuje jedynie czynności mające charakter przygotowawczy lub pomocniczy dla głównej działalności – nie uważa się, że działalność jest prowadzona za pomocą zagranicznego zakładu (co oznacza, że wszystkie dochody należy traktować jako polskie). To, które prace mają charakter pomocniczy/przygotowawczy powinien ocenić przedsiębiorca. Stała placówka, czyli co? Definicja stałej placówki również może być określona w umowach UPO. Jeśli zaś umowa nie zawiera takiej definicji, można zajrzeć do Konwencji Wielostronnej, która wskazuje, że stałą placówką jest miejsce regularnie wykorzystywane przez przedsiębiorcę do wykonywania działalności gospodarczej. Co ważne, placówka (czyli zakład) może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń lub gdy nie są one wymagane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa (np. stanowisko na targowisku). Wystarczy posiadanie pewnej przestrzeni do własnej dyspozycji. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem, najemcą lokalu, czy korzysta z udostępnionej mu powierzchni. Już sam fakt, że przedsiębiorca ma do własnej dyspozycji jakąś przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy, aby zaistniała stała placówka gospodarcza, zakład. Przy czym nie wymaga się, aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką, jak np. tytuł prawny do lokalu itp. Jeśli np. przedsiębiorca zajmuje jakąś przestrzeń nielegalnie, a są spełnione pozostałe warunki – można uznać, że jest to zakład. Za pośrednictwem, czyli jak? Umowy UPO raczej nie definiują, jak należy rozumieć to pojęcie, dlatego pomocne może być ponowne spojrzenie do Konwencji Wielostronnej, która podpowiada, że określenie “za pośrednictwem” należy rozumieć względnie szeroko. I dotyczyć może również takiej sytuacji, gdy przedsiębiorca realizuje odpowiednie czynności mając do dyspozycji określoną powierzchnię, np. pracując z biura klienta. Przykład: Pan Artur, który w ramach działalności gospodarczej wykonuje pracę jako grafik, dostał zlecenie od klienta z Czech. W związku z tym realizuje czynności związane ze zleceniem w biurze klienta, na jego sprzęcie – znajdującym się w Czechach. W tej sytuacji można uznać, że pan Artur ma zakład w Czechach (prowadzi działalność gospodarczą za granicą za pośrednictwem zakładu). W powyższym artykule podano charakterystykę zakładu zagranicznego opierając się na częściach wspólnych kilku umów UPO oraz wypracowanych standardach z aktów unijnych ( Konwencja MLI, Modelowa Konwencja OECD, Konwencja Wielostronna). Jednak, o tym czy mamy do czynienia z zakładem zawsze należy ocenić indywidualnie – w zależności od: konkretnego stanu faktycznego oraz zapisów odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, która może zawierać indywidualne uregulowania i ma pierwszeństwo przed pozostałymi przepisami. Może te tematy też Cię zaciekawią Przywództwo kontra zarządzanie. Czym różni się lider od managera? Czy w nieustannie zmieniającym się świecie lepiej być liderem, czy też managerem? Pytanie to wciąż zaprząta głowy osób na stanowiskach zarządczych. Różnica między tymi pojęciami, choć zauważalna już na pierwszy rzut oka, sięga znacznie głębiej, przekładając się bezpośrednio na efektywność działań organizacji. Która zatem strategia przystaje do obecnych realiów bardziej? W czym leży sedno, kiedy mowa przywództwie i zarządzaniu? Czy można być jednocześnie dobrym managerem i liderem? Zapraszamy do lektury. Czytaj dalej Organy podatkowe cały czas stoją na stanowisku, że przedsiębiorca zagraniczny prowadzący w Polsce działalność w formie oddziału musi mieć dwa numery NIP. Jeden dla siebie (do celów rozliczania – jako podatnik - VAT i CIT) a drugi dla oddziału (do celów rozliczania – jako płatnik - PIT i składek ZUS). Inne zdanie prezentowane jest w niektórych orzeczeniach sądów administracyjnych. Przedsiębiorca zagraniczny w Polsce – formy prowadzenia działalności gospodarczej Zasady i formy prowadzenia w Polsce działalności gospodarczej przez firmy zagraniczne są uregulowane w przepisach ustawy z 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - 2018 poz. 649; tekst jednolity: 2022 poz. 470. Ustawa ta określa w szczególności: - podejmowanie i wykonywanie działalności gospodarczej przez osoby zagraniczne na terytorium RP, - czasowe oferowanie lub świadczenie usług na terytorium RP przez osoby zagraniczne będące przedsiębiorcami - zasady tworzenia przez osoby zagraniczne będące przedsiębiorcami oddziałów i przedstawicielstw w Polsce. Definicje przedsiębiorcy zagranicznego i jego oddziału Kim jest „osoba zagraniczna”? Wyjaśnia to art. 3 pkt 5 ww. ustawy, zgodnie z którym osobą zagraniczną jest: a) osoba fizyczna nieposiadająca obywatelstwa polskiego, b) osoba prawna z siedzibą za granicą (np. spółki zagraniczne mające osobowość prawną), c) jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną posiadającą zdolność prawną, z siedzibą za granicą. Natomiast przedsiębiorcą zagranicznym jest osoba zagraniczna wykonująca działalność gospodarczą za granicą oraz obywatela polskiego wykonującego działalność gospodarczą za granicą (art. 3 pkt 7 ww. ustawy) Przepis art. 3 pkt 4 ww. ustawy definiuje oddział - jako wyodrębnioną i samodzielną organizacyjnie część działalności gospodarczej, wykonywaną przez przedsiębiorcę poza siedzibą przedsiębiorcy lub głównym miejscem wykonywania działalności. Oddziały w Polsce przedsiębiorców z innych państw członkowskich UE lub EOG Przepis art. 14 ustawy o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, pozwala przedsiębiorcom zagranicznym z innych państw członkowskich UE lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stronę umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym - tworzyć oddziały z siedzibą na terytorium Polski w celu wykonywania działalności gospodarczej na terytorium RP. Przedsiębiorca zagraniczny może rozpocząć działalność w ramach oddziału w Polsce dopiero po uzyskaniu wpisu oddziału do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Jednak trzeba wiedzieć, że przedsiębiorca zagraniczny w ramach oddziału w Polsce może wykonywać działalność gospodarczą wyłącznie w zakresie, w jakim prowadzi tę działalność za granicą. Organy podatkowe podkreślają, że wyżej wskazane przepisy traktują podmiot zagraniczny, prowadzący działalność na terytorium Polski w formie oddziału, jako jeden podmiot – przedsiębiorcę zagranicznego. Rejestracja tego oddziału jest jednoznaczna z rejestracją przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział przedsiębiorcy zagranicznego nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym - ma jedynie samodzielność organizacyjną, bo jest organizacyjnie wydzielony ze struktur przedsiębiorcy zagranicznego. Oddział nie ma możliwości prowadzenia działalności gospodarczej we własnym imieniu i na własny rachunek. Działalność gospodarcza oddziału jest częścią działalności gospodarczej przedsiębiorcy zagranicznego. Dlatego też to przedsiębiorca zagraniczny jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w formie oddziału. A tym podmiotem nie jest oddział przedsiębiorcy zagranicznego. NIP jako identyfikator podatkowy przedsiębiorców i zgłoszenie identyfikacyjne Na podstawie art. 2 ustawy z 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jednolity: 2022 poz. 166 – dalej: „ustawa o NIP”), obowiązkowi ewidencyjnemu (czyli obowiązkowi uzyskania numeru identyfikacji podatkowej - NIP) podlegają: - osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, - inne niż ww. podmioty, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków; - podmioty będące płatnikami składek ubezpieczeniowych na podstawie odrębnych ustaw. Jednak obowiązkowi ewidencyjnemu na podstawie ustawy o NIP nie podlegają podatnicy VAT, którzy uzyskali numer identyfikacyjny na podstawie art. 132 ust. 5 oraz art. 134a ust. 4 ustawy o VAT. W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP, podatnicy (oprócz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, niebędących podatnikami VAT, których identyfikatorem podatkowym jest PESEL) są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. W rozporządzeniu Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 19 lipca 2021 r. w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych i zgłoszeń aktualizacyjnych oraz zgłoszeń w zakresie danych uzupełniających ( 2021 poz. 1404) określono wzory formularzy: 1) zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-2), 2) zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego osoby fizycznej będącej podatnikiem lub płatnikiem (NIP-7), 3) zgłoszenia aktualizacyjnego osoby fizycznej będącej podatnikiem (ZAP-3), 4) zgłoszenia identyfikacyjnego/zgłoszenia aktualizacyjnego w zakresie danych uzupełniających (NIP-8). Przedsiębiorca zagraniczny w Polsce działający w formie oddziału. Jaki druk zgłoszenia? Podmiot zagraniczny podlegający obowiązkowi ewidencyjnemu w Polsce z tytułu czynności wymienionych w art. 2 ustawy o NIP, dokonuje rejestracji za pomocą złożenia zgłoszenia NIP-2 do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Formularz ten przeznaczony jest dla osób prawnych i jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej będących podatnikiem lub płatnikiem podatków, lub płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia zdrowotne z wyjątkiem podmiotów wpisanych do Krajowego Rejestru Sądowego, dla których przeznaczony jest formularz NIP-8. Jeden NIP dla jednego podmiotu Organy podatkowe uważają, że nie jest prawnie dopuszczalne nadanie jednego i tego samego identyfikatora podatkowego NIP dwóm podmiotom. Zatem nie może dojść zgodnie z prawem do sytuacji, że ten sam NIP otrzyma podmiot X który jest np. podatnikiem VAT i podmiot Y, który jest płatnikiem PIT. Sprzeczne z polskim prawem jest także posługiwanie się identyfikatorem NIP nadanym innemu podmiotowi. W myśl art. 5 ust. 3 ustawy o NIP, zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera: pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adresy miejsc prowadzenia działalności, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto: 1) w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej; 2) w przypadku spółek cywilnych, osobowych spółek handlowych i podmiotów podlegających wpisowi do rejestru przedsiębiorców na zasadach określonych dla spółek osobowych - dane dotyczące wspólników, w tym również identyfikator podatkowy poszczególnych wspólników; 3) w przypadku podatkowych grup kapitałowych - dane dotyczące spółek wchodzących w skład grupy, w tym również NIP nadane tym spółkom. Ważne! Zatem każdy podmiot, który ma status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu. A płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. (art. 7 i art. 8 Ordynacji podatkowej). Trzeba też wskazać, że na podstawie art. 31 ustawy o PIT, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, mają obowiązek jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej. Zatem przedsiębiorca zagraniczny (np. spółka, która ma osobowość prawną), który prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w formie oddziału, powinien być zarejestrowany (jako przedsiębiorca zagraniczny a nie jako oddział) jako podatnik VAT oraz podatnik CIT. I taki przedsiębiorca zagraniczny powinien mieć swój własny numer identyfikacji podatkowej (NIP). Podatnikiem polskich podatków CIT i VAT jest zatem ów przedsiębiorca zagraniczny a nie jego oddział w Polsce. W świetle wyżej wskazanych przepisów, zdaniem organów podatkowych oddział przedsiębiorcy zagranicznego, z racji posiadania statusu płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek ubezpieczeniowych, powinien także posługiwać się własnym Numerem Identyfikacji Podatkowej tylko i wyłącznie w tym zakresie. NIP nadany oddziałowi spółki zagranicznej na terytorium Polski jako płatnikowi składek powinien służyć wyłącznie do rozliczeń składek ZUS i PIT. Warto w tym kontekście zacytować argumentację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zaprezentowaną w interpretacji z 9 listopada 2021 r.: „W związku z powyższym, w wyniku utworzenia Oddziału w Polsce nie dochodzi do powstania nowego, odrębnego od Spółki macierzystej podatnika podatku CIT / podatnika podatku VAT. Tym samym w celu rozliczania CIT i VAT z organami podatkowymi działająca za pośrednictwem Oddziału Spółka macierzysta, posługuje się nadanym jej numerem NIP jako podatnikowi podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce. Podmiotem identyfikowanym na podstawie numeru identyfikacji podatkowej jest Spółka (jednostka macierzysta). Tym samym jest ona obowiązana do podawania swojego numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych. (…) Jeżeli zatem Wnioskodawca jako Oddział jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnikiem składek ubezpieczeniowych to powinien posługiwać się NIP-em nadanym mu jako płatnikowi w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o NIP. Oddział, z racji posiadania statusu płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych oraz składek na ubezpieczenia społeczne, powinien posługiwać się własnym, odrębnym od jednostki macierzystej numerem identyfikacji podatkowej. Przy czym oddział powinien wykorzystywać własny NIP jedynie w celu wykonywania obowiązków płatnika, gdyż wyłącznie w tym celu NIP ten został nadany. Oddział nie powinien w tym zakresie posługiwać się NIP wydanym Spółce. W konsekwencji nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że dla potrzeb wszystkich rozliczeń podatkowych w Polsce Wnioskodawca działając w formie Oddziału może występować pod numerem NIP nadanym jednostce macierzystej.” Sądy administracyjne: wystarczy jeden NIP Inaczej niż organy podatkowe interpretują przepisy niektóre składy sądów administracyjnych. Przykładem może być wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 stycznia 2020 r., w którym stwierdzono „Zarówno więc literalne brzmienie art. 1, art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 6 cyt. ustawy (ustawy o NIP – przypisek Autora) we wzajemnej relacji, jak i zasady logicznego rozumowania nie pozwalają na przyjęcie, że "oddział spółki jest odrębnym płatnikiem i musi podlegać odrębnemu obowiązkowi ewidencyjnemu" (zarzut 1 skargi kasacyjnej). Prawodawca bowiem nie przewidział w omawianej regulacji odrębności podatkowej oddziału – tak jak chce tego organ. Trafnie też wskazuje Sąd pierwszej instancji, że z treści art. 5 ustawy o NIP można wywieść zasadę jednokrotności zgłoszenia identyfikacyjnego. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw. Brak jest więc podstaw do przyjęcia, że dany podmiot, będący jednocześnie podatnikiem jakiegoś podatku oraz płatnikiem składek wskazanych w art. 2 ust. 3 tej ustawy, jest zobowiązany do podwójnego zgłoszenia ewidencyjnego, a tym samym do posiadania dwóch NIP. Oznacza to, że oddział spółki zagranicznej, będącej podatnikiem na mocy odrębnych przepisów, nie jest zobowiązany do zgłoszenia ewidencyjnego, nawet będąc płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne (art. 2 ust. 2 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy o NIP). Tym samym nie ma podstaw do nadania takiemu oddziałowi spółki odrębnego numeru identyfikacji podatkowej.” Zatem mamy zasadniczą różnicę interpretacji tego samego stanu faktycznego i prawnego między organami podatkowymi a sądami. Nie jest to oczywiście dobra wiadomość dla podatników. Kwestia ta powinna zostać albo jednoznacznie uregulowana w przepisach albo sprecyzowana w ogólnej interpretacji podatkowej Ministra Finansów uwzględniającej orzecznictwo sądowe. Paweł Huczko Źródła: - interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 9 listopada 2021 r. (sygn. - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 31 stycznia 2020 r. (sygn. II FSK 509/18).

czy oddział przedsiębiorcy zagranicznego może zawierać umowy